De VVD werd op 24 januari 1948 opgericht als fusie tussen de Partij van de Vrijheid (PVDV) – Wilders heeft de naam van zijn partij niet geheel willekeurig gekozen! – en een groep liberalen verzameld in het zogenaamde comité-Oud. De PVDV was een voortzetting van de Liberale Staatspartij (LSP) van voor de Tweede Wereldoorlog.

Het comité-Oud was genoemd naar haar voorzitter Pieter Oud en bestond uit een aantal voormalige leden van de Vrijzinnig-Democratische Bond. Deze partij was twee jaar eerder, in 1946, in de nieuwgevormde Partij van de Arbeid (PvdA) opgegaan. Oud en zijn mede-liberalen konden zich echter niet vinden in de sterk sociaal-democratische signatuur van deze nieuwe partij. De voorzitter van de PVDV, Dirk Stikker, en Pieter Oud besloten samen verder te gaan in een nieuwe partij.

Bij de Tweede Kamerverkiezing van 1948 behaalde de partij acht zetels, genoeg om direct deel uit te kunnen maken van het nieuw te vormen kabinet. Stikker werd in dit eerste kabinet-Drees minister van Buitenlandse Zaken, waardoor Oud hem opvolgde als partijvoorzitter. Omdat Oud ook al fractievoorzitter was, werd hij beschouwd als de onbetwiste politiek leider van de VVD. Onder zijn leiding ging de partij goede jaren tegemoet, culminerend in een resultaat van 19 zetels bij de Tweede Kamerverkiezingen van 1959.

Bron: https://historiek.net/geschiedenis-vvd-volkspartij-vrijheid-democratie/2996/