Aad de Kool woont in Achthuizen en is Regiodirecteur Rotterdam en Katwijk bij de Lelie Zorggroep. Hoe is het corona-virus vanuit het perspectief van de zorg bekeken? Aad schrijft er over in deze blog.
Het is 27 februari 2020 als ik met een aantal collega’s bij elkaar kom om de dreigende geluiden rond een virus te bespreken. Wat weten we er over, wat is de dreiging, wat zouden we moeten doen, wat gaat het betekenen voor de zorg voor en aan onze 3.000 zorgvragers en 1.500 medewerkers? Een avond die zelfs nog een luchtig karakter had, samen gingen we het wel even doen. Een beetje naïef? Nee, dat denk ik niet.
We gingen een dreiging aanpakken, samen, voor volk en vaderland. De mensen in de zorg stonden er klaar voor.
Het is zoals D-day. Als ik de soldaten zie bij Discovery op de schepen naar het strand van Frankrijk op 6 juni 1944, dan is de vergelijking met het front niet onlogisch. We gingen een dreiging aanpakken, samen, voor volk en vaderland. De mensen in de zorg stonden er klaar voor. Hoewel geen idee wat we gingen bevechten en vooral, met wat gingen we deze onzichtbare dreiging bestrijden. Beschermende middelen waren zeer summier aanwezig; als een dief in de nacht kwam dit virus.
Al snel gingen we beseffen dat de zorgen groot waren. Steeds meer bezorgde zorgvragers. De mensen aan het ‘ front’ gingen (en gaan) door. Soms met het gevoel de strijd met de blote handen aan te moeten gaan. Zorgvragers gingen de zorg en/of hulp bij huishouding afzeggen. De strijd werd op steeds meer fronten heviger. Medewerkers die zich onveilig gingen voelen, cliënten die om duidelijkheid vroegen, dagbehandelingen stopte, mantelzorgers kregen het te verduren en dat alles moest aangestuurd worden.
Na 27 februari was een centraaluitbraakteam (CBT) gestart. Deze was werkelijk 24/7 actief! De honderden vragen die op het CBT werden afgevuurd de afgelopen weken hielpen steeds meer het gevoel te krijgen dat we gezamenlijk het strand op aan het rennen waren. Gelukkig kregen we langzaam maar zeker grip en zeker ook materialen. Dit waren de wapens die we nodig hadden, naast moed, heel veel moed en inzet. De mensen in de zorg en hulp bij huishouding renden, samen met de ondersteunende groepen de frontlinie op, om de kwetsbaren in onze maatschappij te ondersteunen, zoals ze dat gewend zijn te doen al decennia lang.
Ik ben blij dat we nu weten wat het virus doet, wat we als wendbare organisatie kunnen doen als je maar aanpakt, koers durft te bepalen en je kwetsbaarheid durft te tonen. Voor nu liggen grote uitdagingen weer op ons te wachten. De zorg heeft grote veranderingen nodig, net als de maatschappij! Maar dat is voor een andere blog. Deze periode zit nu in ons collectief geheugen, nu maar hopen dat we niet vergeetachtig worden!
Aad de Kool
Trotse zorgverlener
